تاثیر تعامل موثرمعلم ودانش آموز برکاهش افت تحصیلی

تعامل موثر میان معلم و دانش آموز، به عنوان یکی از عناصر کلیدی فرآیند یاددهی–یادگیری، نقشی تعیین کننده در پیشگیری از افت تحصیلی ایفا می کند. هدف این پژوهش بررسی رابطه کیفیت ارتباط معلم و دانش آموز با کاهش افت تحصیلی در مقطع متوسطه است. پژوهش حاضر به شیوه ترکیبی (کمی–کیفی) انجام شد. در بخش کمی، داده ها از ۲۰۰ دانش آموز با استفاده از پرسشنامه استاندارد تعامل معلم–دانش آموز و معدل نیم سال تحصیلی گردآوری گردید. در بخش کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۵ معلم اجرا شد. یافته ها نشان داد بین کیفیت تعامل موثر (مولفه های احترام متقابل، بازخورد سازنده، و حمایت عاطفی) و کاهش افت تحصیلی همبستگی معناداری وجود دارد (r = ۰.۶۲, p < ۰.۰۰۱). تحلیل مضمون مصاحبه ها نیز پنج عامل کلیدی—ایجاد فضای امن روانی، تقویت انگیزه، شفافیت انتظارات، بازخورد مستمر و تقویت خودباوری—را به عنوان شتاب دهنده های موفقیت تحصیلی شناسایی کرد. نتایج حاکی از آن است که سرمایه گذاری بر تعامل دوسویه و انسانی در کلاس درس، می تواند به کاهش محسوس نمرات ضعیف، افزایش حضور فعال در کلاس، و مشارکت آموزشی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

تعامل معلم و دانش آموز ، افت تحصیلی ، بازخورد موثر ، حمایت عاطفی ، انگیزش تحصیلی