نقش برنامه های پرورشی درکاهش آسیب های روانی-اجتماعی دانش آموزان

برنامه های پرورشی مدارس به عنوان بخش مکمل فرآیند آموزش رسمی، با هدف ارتقای سلامت روانی، اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان طراحی و اجرا می شوند. این پژوهش با رویکرد تحلیلی–مروری به بررسی نقش برنامه های پرورشی در کاهش آسیب های روانی-اجتماعی دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که برنامه های پرورشی، از طریق تقویت مهارت های زندگی، آموزش مهارت های ارتباطی، ارتقاء خودآگاهی و خودکنترلی، و ایجاد سرمایه اجتماعی در محیط مدرسه، می توانند به صورت معناداری در پیشگیری و کاهش بروز مشکلاتی نظیر اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، انزوای اجتماعی و افت تحصیلی موثر باشند. همچنین، مشارکت والدین و همکاری معلمان با مربیان پرورشی، اثربخشی این برنامه ها را دوچندان می سازد. بر اساس نتایج، توصیه می شود مدارس با استفاده از الگوهای بومی سازی شده و بهره گیری از نظریه های روان شناسی مثبت و یادگیری اجتماعی، مداخلات پرورشی خود را گسترش دهند تا از بروز آسیب های روانی-اجتماعی در دانش آموزان جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

برنامه های پرورشی ، آسیب های روانی-اجتماعی ، سلامت روان ، مهارت های زندگی ، دانش آموزان.