نقش همدلی معلمان در کاهش رفتار پرخطر دانش آموزان مدرسه

همدلی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های اجتماعی و هیجانی معلمان، نقش بسزایی در ایجاد محیطی ایمن، صمیمانه و حمایتگر در مدارس ایفا می کند. معلمانی که قادرند احساسات، نگرانی ها و نیازهای عاطفی دانش آموزان را درک کرده و به آن ها پاسخ دهند، می توانند از بروز بسیاری از رفتارهای پرخطر مانند پرخاشگری، مصرف مواد، افت تحصیلی، ترک تحصیل و گرایش به گروه های ناسالم پیشگیری کنند. پژوهش های انجام شده در حوزه روان شناسی تربیتی نشان داده اند که وجود روابط مبتنی بر همدلی میان معلمان و دانش آموزان نه تنها استرس و فشارهای روانی دانش آموزان را کاهش می دهد، بلکه به بهبود عزت نفس، افزایش حس تعلق به مدرسه و ارتقای مهارت های خودکنترلی آنان نیز کمک می کند.هدف این مقاله بررسی نقش همدلی معلمان در کاهش رفتارهای پرخطر دانش آموزان و ارائه راهکارهای عملی برای تقویت این مهارت در محیط های آموزشی است. در این مقاله ابتدا به تبیین مفهوم همدلی و مولفه های آن پرداخته می شود، سپس ارتباط میان همدلی معلم و رفتارهای پرخطر دانش آموزان بررسی خواهد شد. همچنین، راهکارهای مبتنی بر آموزش مهارت های همدلی به معلمان، استفاده از روش های یادگیری عاطفی-اجتماعی و ایجاد فرهنگ مدرسه ای مبتنی بر احترام و حمایت مورد تحلیل قرار می گیرند. یافته ها نشان می دهند که همدلی معلمان، عاملی محافظتی در برابر عوامل خطرزای فردی و اجتماعی محسوب می شود و تقویت این ویژگی می تواند به ایجاد مدرسه ای امن تر و یادگیری اثربخش تر منجر شود.

کلیدواژه ها:

همدلی ، معلمان ، رفتار های پر خطر ، دانش آموزان ، آموزش و پیشگیری