نقش تشویق در پیشرفت تحصیلی و رفتارهای کلاسی دانش آموزان

تشویق به عنوان یکی از موثرترین راهبردهای روان شناختی در محیط های آموزشی، نقش کلیدی در ارتقای انگیزه، پیشرفت تحصیلی و بهبود رفتارهای کلاسی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش تحقیق مروری، به بررسی نظام مند مطالعات علمی منتشرشده از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ پرداخته و تلاش کرده است تا ابعاد مختلف تاثیر تشویق را در فرآیند یادگیری تحلیل کند. یافته ها نشان می دهند که تشویق موجب افزایش انگیزه درونی، اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی و اعتماد به نفس دانش آموزان می شود و در عین حال، رفتارهای منفی در کلاس را کاهش داده و تعاملات اجتماعی مثبت را تقویت می کند.در این مقاله، پنج محور اصلی مورد بررسی قرار گرفته اند: نقش تشویق در افزایش انگیزه درونی، بهبود رفتارهای اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس تحصیلی، افزایش مشارکت فعال در کلاس، و فعال سازی چرخه انگیزش-پیشرفت تحصیلی. نتایج حاصل از مرور منابع داخلی و خارجی نشان می دهد که تشویق، به ویژه زمانی که به صورت هدفمند، مستمر و متناسب با ویژگی های فردی دانش آموزان ارائه شود، می تواند به عنوان ابزاری موثر در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار گیرد.همچنین، تشویق با نظریه های انگیزشی مانند خودتعیین گری، یادگیری خودتنظیمی و شناختی-اجتماعی هم راستا بوده و می تواند به عنوان محرکی برای شکل گیری رفتارهای مطلوب و پایداری یادگیری عمل کند. این مقاله با ارائه پیشنهادهایی کاربردی برای معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی، تلاش دارد تا زمینه ساز بهره گیری موثرتر از تشویق در محیط های آموزشی شود.

کلیدواژه ها:

تشویق تحصیلی ، انگیزه درونی ، رفتارهای کلاسی ، خودکارآمدی ، یادگیری مشارکتی