چگونه سال اول تدریس را به پایان رساندم: تجربه یک معلم تازه کار در کاروفناوری (چالش ها و فرصت های سال اول تدریس)
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی پداگوژی و اسپرانتولوژی «آموزش پژوهی و اسپرانتوپژوهی»– بهار ۱۴۰۴
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 53
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPERO03_262
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1404
چکیده مقاله:
مطالعه حاضر با تحلیل تجربیات سال اول تدریس، سه راهکار کلیدی برای عبور موفق از این دوره شناسایی کرده است: خودبازتابی نظام مند بر اساس مدل شون (۱۹۸۳) با تاکید بر ثبت روزانه تجربیات، استفاده از راهبردهای مبتنی بر شواهد همچون مداخلات رفتاری مثبت (PBIS) که به کاهش ۳۷٪ مشکلات انضباطی منجر شده اند (Horner et al., ۲۰۱۰)، و بهره گیری از شبکه های حمایتی همکاران که به طور میانگین ۲۸٪ بر خودکارآمدی معلمان می افزاید (Ingersoll & Strong, ۲۰۱۱). یافته ها که از تحلیل تجربیات واقعی در کلاس های کاروفناوری به دست آمده اند، نشان می دهند که ترکیب این راهکارها می تواند چالش های رایج سال اول تدریس را به فرصت های رشد حرفه ای تبدیل کند. مهم ترین چالش های شناسایی شده شامل مدیریت رفتارهای کلاسی (با میانگین وقوع ۲۳٪)، تفاوت های فردی دانش آموزان (با انحراف معیار ۱.۸ در ارزیابی های مهارتی)، و سازگاری با فرهنگ سازمانی مدرسه هستند. نوآوری پژوهش در تلفیق سه چارچوب نظری پیشرو نهفته است: نظریه خودکارآمدی بندورا (۱۹۹۷)، مدل TPACK (Mishra & Koehler, ۲۰۰۶)، و الگوی رشد حرفه ای کلارک (۲۰۲۰)
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا زارع برجی
دبیر درس کاروفناوری