رابطه بین سبک های تدریس فعال و مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان

پژوهش حاضر مروری بر مطالعات انجام شده پیرامون رابطه بین سبک های تدریس فعال و توسعه مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان است. آموزش فعال به عنوان یک رویکرد نوین، دانش آموزان را در مرکز فرآیند یادگیری قرار می دهد و بر مشارکت، تعامل و تجربه محوری تاکید دارد. شواهد پژوهشی نشان می دهد که سبک های تدریس فعال شامل یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر کاوش، یادگیری همکارانه و فعالیت های تعاملی، نه تنها مهارت های شناختی دانش آموزان را تقویت می کنند، بلکه بر مهارت های اجتماعی از قبیل همکاری گروهی، همدلی، حل تعارض و ارتباط موثر و مهارت های هیجانی مانند خودآگاهی، خودتنظیمی، انگیزش و تاب آوری تاثیر مثبت دارند. مطالعات نشان می دهند که دانش آموزانی که در محیط های یادگیری فعال حضور دارند، توانایی مدیریت هیجانات، برقراری روابط سالم و مشارکت فعال در گروه ها را بهتر می آموزند و عملکرد اجتماعی و هیجانی آنان ارتقا می یابد. با توجه به اهمیت مهارت های اجتماعی و هیجانی در رشد همه جانبه دانش آموزان و آماده سازی آنان برای زندگی شخصی و حرفه ای، تلفیق سبک های تدریس فعال در فرآیند آموزشی می تواند راهکاری موثر برای توسعه این مهارت ها باشد. این مقاله با بررسی پژوهش های اخیر، به تحلیل ارتباط بین سبک های تدریس فعال و مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان پرداخته و فرصت ها و چالش های اجرای این رویکردها را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های تدریس فعال ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های هیجانی ، یادگیری تجربه محور ، آموزش مشارکتی ، توسعه همه جانبه دانش آموزان