اثر روش تدریس مبتنی بر پروژه بر مهارت حل مسئله و همکاری گروهی دانش آموزان

روش های نوین تدریس در دهه های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده اند، به ویژه رویکردهایی که یادگیری فعال و مشارکتی را در فرآیند آموزش تقویت می کنند. یکی از این رویکردها، تدریس مبتنی بر پروژه است که بر اجرای فعالیت های عملی، حل مسئله و تعامل گروهی دانش آموزان تمرکز دارد. هدف این مقاله مروری، بررسی اثر روش تدریس مبتنی بر پروژه بر مهارت های حل مسئله و همکاری گروهی دانش آموزان است. مطالعه منابع و پژوهش های موجود نشان می دهد که اجرای پروژه های عملی و گروهی در محیط کلاس، نه تنها توانایی دانش آموزان را در تحلیل مسائل، یافتن راه حل های خلاقانه و تصمیم گیری بهبود می بخشد، بلکه مهارت های ارتباطی، همکاری و مدیریت تعارض در گروه ها را نیز تقویت می کند. یافته ها حاکی از آن است که این روش تدریس، باعث افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان، ارتقای خودکارآمدی و تقویت توانایی های اجتماعی آنان می شود و محیط یادگیری را به شکلی پویا و جذاب تبدیل می کند. با توجه به اهمیت مهارت های حل مسئله و همکاری گروهی در یادگیری معاصر، این مقاله مروری تلاش می کند تا با تحلیل جامع مطالعات داخلی و بین المللی، دیدگاهی کامل از اثرات مثبت تدریس مبتنی بر پروژه ارائه دهد و چارچوبی علمی برای کاربرد آن در مدارس پیشنهاد کند.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر پروژه ، مهارت حل مسئله ، همکاری گروهی ، یادگیری فعال ، آموزش معاصر ، مشارکت دانش آموزان