تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر رشد اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان

آموزش مهارت های زندگی یکی از مولفه های اساسی در نظام های آموزشی نوین به شمار می رود که هدف آن تجهیز دانش آموزان به مهارت هایی است که برای مواجهه با چالش های فردی، اجتماعی و تحصیلی ضروری اند. مهارت های زندگی شامل مجموعه ای از توانایی های روانی–اجتماعی همچون خودآگاهی، مدیریت هیجان ها، ارتباط موثر، حل مسئله، تصمیم گیری و تفکر انتقادی است که یادگیری آن ها موجب ارتقای سازگاری فردی و اجتماعی می شود .پژوهش ها نشان داده اند که آموزش این مهارت ها در مدارس علاوه بر بهبود روابط اجتماعی و افزایش اعتمادبه نفس، موجب کاهش اضطراب، تقویت انگیزه تحصیلی، ارتقای عملکرد درسی و کاهش بروز رفتارهای پرخطر در میان دانش آموزان می شود . در ایران نیز طی سال های اخیر برنامه های آموزش مهارت های زندگی در برخی مدارس اجرا شده است، اما موانعی همچون کمبود معلمان آموزش دیده، محدودیت زمانی در برنامه درسی، کمبود منابع آموزشی و نگرش سنتی نسبت به اهمیت این مهارت ها مانع گسترش و اثربخشی کامل این طرح ها شده است. از این رو، بررسی نقش آموزش مهارت های زندگی در رشد اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان و شناسایی چالش ها و راهکارهای توسعه آن، ضرورتی انکارناپذیر برای بهبود کیفیت نظام آموزشی و پرورش نسل توانمند و سازگار در جامعه امروز محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، رشد اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، خودآگاهی ، آموزش نوین