رابطه تفاوت های فردی و سبک های یادگیری با تعاملات اجتماعی و همکاری در کلاس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تفاوت های فردی و سبک های یادگیری با تعاملات اجتماعی و همکاری در کلاس درس در میان دانش آموزان ابتدایی شهرستان گرگان است. در نظام آموزشی امروز، توجه به تفاوت های فردی و شناخت سبک های یادگیری دانش آموزان نقش اساسی در بهبود کیفیت آموزش و ارتقای تعاملات اجتماعی ایفا می کند. دانش آموزان ابتدایی به دلیل قرار گرفتن در مرحله حساس رشد اجتماعی و هیجانی، نیازمند محیط های یادگیری هستند که در آن ها فرصت تجربه همکاری، مشارکت فعال و تعامل مثبت فراهم شود.این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان گرگان در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. نمونه ای شامل ۳۵۰ دانش آموز و ۳۰ معلم به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (Kolb Learning Style Inventory) و پرسشنامه تعاملات اجتماعی و همکاری دانش آموزان بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از ۰/۸۰ تایید گردید.یافته ها نشان داد که بین تفاوت های فردی دانش آموزان و سطح تعاملات اجتماعی آن ها رابطه معناداری وجود دارد (p < ۰.۰۱). همچنین سبک های یادگیری تجربه گرایانه و همگرا بیشترین تاثیر مثبت را بر ارتقای همکاری و تعامل اجتماعی در کلاس داشتند، در حالی که سبک های واگرا و انطباقی اثر کمتری داشتند. نتایج پژوهش تاکید می کند که معلمان ابتدایی با درک تفاوت های فردی و سبک های یادگیری دانش آموزان می توانند فرصت های بهتری برای یادگیری مشارکتی، کاهش تعارضات کلاسی و افزایش همکاری گروهی فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

تفاوت های فردی ، سبک های یادگیری ، تعاملات اجتماعی ، همکاری در کلاس ، دانش آموزان ابتدایی