تحلیل تاثیر استفاده از هوش مصنوعی (ChatGPT و ابزارهای مشابه) بر کاهش فرسودگی شغلی آموزگاران

هدف این مقاله تحلیلی، بررسی و ارزیابی تاثیر بالقوه ابزارهای هوش مصنوعی، به ویژه مدل های زبانی بزرگ مانند ChatGPT، بر کاهش فرسودگی شغلی آموزگاران است. فرسودگی شغلی، به عنوان یک سندرم ناشی از استرس مزمن در محیط کار، شامل سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش احساس موفقیت فردی است که در میان معلمان شیوع بالایی دارد و به کاهش کیفیت تدریس و افت عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر می شود. هوش مصنوعی در آموزش، با خودکارسازی وظایف تکراری و زمان بر معلمان مانند طراحی محتوای آموزشی، ارزشیابی و پاسخ به سوالات متداول دانش آموزان، می تواند بار کاری آن ها را به شکل چشمگیری کاهش دهد. این کاهش بار کاری، به معلمان فرصت می دهد تا زمان و انرژی بیشتری را صرف تعاملات معنادار با دانش آموزان، توسعه حرفه ای و مدیریت بهتر کلاس درس کنند. این مقاله به بررسی سازوکارهای این تاثیرگذاری، فرصت ها و چالش های پیش رو می پردازد. یافته ها نشان می دهند که اگرچه هوش مصنوعی نمی تواند جایگزین معلمان شود، اما استفاده هوشمندانه از آن می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی و ارتقای سلامت روان معلمان عمل کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، فرسودگی شغلی ، آموزگاران ، مدیریت زمان ، سلامت روان