بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری به عنوان یکی از رایج ترین مشکلات رفتاری در دوره های تحصیلی می تواند پیامدهای منفی گسترده ای برای پیشرفت تحصیلی، روابط اجتماعی و سلامت روان دانش آموزان به همراه داشته باشد. پژوهش های متعددی نشان داده اند که رفتارهای پرخاشگرانه، چه در سطح کلامی (مانند توهین و ناسزاگویی)، چه بدنی (مانند درگیری فیزیکی و آسیب رساندن) و چه درونی (مانند احساس خشم و کینه توزی)، می تواند به شکل قابل توجهی فرآیند یادگیری و تعاملات اجتماعی سالم را مختل کند. این اختلالات نه تنها بر وضعیت تحصیلی فرد تاثیر می گذارد، بلکه می تواند پایه ای برای مشکلات روانی و اجتماعی در آینده شود.موسیقی درمانی به عنوان یک رویکرد هنری و روان درمانی، با بهره گیری از اثرات روانی، عاطفی، فیزیولوژیک و شناختی موسیقی، امکان کاهش هیجانات منفی، از جمله خشم و پرخاشگری، و ارتقای خودتنظیمی هیجانی را فراهم می سازد. موسیقی با قابلیت های منحصر به فرد خود در ایجاد حالات روحی متنوع، از آرامش بخش گرفته تا هیجان انگیز، می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در دست متخصصان سلامت روان و آموزش مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان انجام شد.روش مطالعه، مروری–تحلیلی بر پژوهش های انجام شده در ایران و جهان بود. این رویکرد به ما امکان داد تا با بررسی و ترکیب نتایج مطالعات مختلف، دیدگاهی جامع و مستند در خصوص اثربخشی موسیقی درمانی در زمینه کاهش پرخاشگری دانش آموزان به دست آوریم. نتایج نشان می دهد که اجرای برنامه های موسیقی درمانی گروهی یا فردی به طور معناداری میزان پرخاشگری کلامی، بدنی و درونی را کاهش می دهد و حتی می تواند بر بهبود همدلی و مهارت های اجتماعی اثرگذار باشد. این بدان معناست که موسیقی درمانی نه تنها به کاهش رفتارهای مخرب کمک می کند، بلکه می تواند به رشد جنبه های مثبت رفتاری و عاطفی دانش آموزان نیز یاری رساند.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، پرخاشگری ، تنظیم هیجان ، دانش آموزان ، روان شناسی تربیتی