طراحی و ارزیابی الگوی تولید محتوای فرهنگی ارتباطی روابط عمومی شهرداری بر پایه مهارت های زبان و ادبیات فارسی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 39

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HSPC21_359

تاریخ نمایه سازی: 20 شهریور 1404

چکیده مقاله:

تولید محتوای فرهنگی–ارتباطی در روابط عمومی شهرداری ها، ابزاری استراتژیک برای تقویت پیوندهای فرهنگی، جلب اعتماد عمومی و ارتقای مشارکت شهروندی است. این پژوهش با هدف طراحی و ارزیابی الگویی نوآورانه برای تولید محتوا با محوریت مهارت های زبان و ادبیات فارسی انجام شده است. با بهره گیری از روش تحقیق آمیخته اکتشافی، مولفه های کلیدی از طریق تحلیل مضمون و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با متخصصان روابط عمومی و ادبیات فارسی استخراج شد و سپس با ابزارهای کمی، از جمله پرسشنامه های محقق ساخته، ارزیابی گردید. یافته ها نشان می دهد که تلفیق ظرفیت های ادبی فارسی، مانند اشعار کلاسیک، ضرب المثل ها و روایت های بومی، با تکنیک های ارتباطی مدرن، اثربخشی پیام رسانی را به طور چشمگیری تقویت کرده و تعاملات فرهنگی–اجتماعی را بهبود می بخشد. این الگو، با تاکید بر اصالت فرهنگی، انسجام زبانی و جذابیت چندرسانه ای، چارچوبی کاربردی و منسجم برای ارتقای ارتباطات شهری ارائه می دهد. گزارش منتشرشده در سال ۱۴۰۳ در civilica.com نشان می دهد که محتوای فرهنگی هم راستا با ارزش های بومی، اعتماد شهروندان به نهادهای شهری را تقویت کرده و مشارکت اجتماعی را افزایش می دهد. همچنین، مطالعه منتشرشده در سال ۱۴۰۳ در mediastudy.ihcs.ac.ir تاکید دارد که استفاده از روایت های ادبی، حس تعلق فرهنگی را در مخاطبان تقویت می کند. این الگو، با بهره گیری از اصول نگارشی دقیق و قالب های چندرسانه ای، امکان تولید محتوایی جذاب و اثرگذار را فراهم می سازد که با نیازهای مخاطبان امروزی هم خوانی دارد. گزارش منتشرشده در سال ۱۴۰۳ در parsmodir.com نشان می دهد که محتوای چندرسانه ای مبتنی بر فرهنگ بومی، تعاملات شهروندی را بهبود بخشیده و بازخوردهای مثبتی از مخاطبان دریافت کرده است. برای نمونه، کمپین های فرهنگی شهرداری شیراز در سال ۱۴۰۲، با استفاده از اشعار حافظ و سعدی، مشارکت عمومی در رویدادهای شهری را تقویت کرد. این پژوهش، با تکیه بر آموزش مستمر کارکنان و یکپارچگی با فناوری های نوین، راهکارهایی عملی برای پیاده سازی این الگو پیشنهاد می کند. تحقیقات آینده باید بر ارزیابی اثرات بلندمدت این الگو و توسعه ابزارهای دیجیتال بومی برای تولید محتوای فرهنگی تمرکز کنند. این چارچوب، با ایجاد تعادل بین اصالت فرهنگی و نوآوری های ارتباطی، می تواند به عنوان الگویی پیشرو در روابط عمومی شهرداری ها مورد استفاده قرار گیرد و به تقویت هویت فرهنگی و جلب اعتماد عمومی کمک کند.

نویسندگان

حمیدرضا رضایی

کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی, کارشناس روابط عمومی, سازمان مدیریت حمل و نقل بار و مسافر شهرداری بیرجند