چگونه توانستم عیب گیری های بی مورد و نااگاهانه و تصور احتمالی انها را اصلاح کنم ؟

هدف از انجام این اقدام پژوهی در مسئله گروهی اصلاح و بهبود و تغییر رفتار گروهی از دانش اموزان کلاس مبنی بر عیب گیری های درسی به دلیل عدم اگاهی پایین و یا طبف شواهد مشاهده شده ای قصد فراهم کردن فضای جدید و بیرون کشید از فضای فعلی و به تبع ان یک بی نظمی نسبی حاکی از سر و صدا های بی مورد می باشد . روش در این اقدام پژوهی مورد استفاده قرار گرفته است که شامل روش مکث و سکوت کردن و نگاه کردن پیوسته به فرد عیب گیرنده به نوعی که متوجه اشتباه و کار خود و تکرار نکردن ان بدلیل خجالت کشیدن و شرمنده شدن در میان دانش اموزان . روش دوم نیز انجام پرسش هایی در حین فضای اموزشی کلاسی که دیگر انان که ادعای عیب گیری دارند بیایند و اظهار نظر کنند . در روش سوم نیز با ایجاد یک حرکت فعال و مشرف و روبه دانش اموز و و به گونه ای پای تابلو نوشتن یا اموزش دادن که حواس و نظرم به دانش اموزان نیز باشد و شناسایی انان بر من بهنر و فراخواندن انان برایم راحت تر باشد لذا این روش نسبت به دو روش قبلی دارای نتایج ارزنده ای بودند . نتایج و یافته های این اپژوهش و اقدام پژوهی نشان داد که باید با حوصله و با صبر و بصیرت و با یک شوخی و ظنز ساده حتی که مثلا دانش اموز ی می گغت من فلان جزوه را نوشتم بیاید و از ان سوال و هم موجب شوخی و خنده به گونه ای که حقوق دانش اموز حفظ شود و درسی برای دانش اموزان دیگر شود و موجب پشیمانی دانش اموز از کرده ی خود شود .

کلیدواژه ها:

کلید واژه عیب گیری ، ناآگاهانه ، تصور احتمالی ، اقدام پژوهی