تاثیر فعالیت های فوق برنامه بر رشد اجتماعی، افزایش اعتمادبه نفس و کشف استعدادهای پنهان دانش آموزان در محیط آموزشی مدارس

نظام آموزشی سنتی، با تمرکز صرف بر برنامه درسی آکادمیک، اغلب در پرورش ابعاد غیرشناختی دانش آموزان مانند مهارت های اجتماعی، اعتمادبه نفس و خلاقیت ناتوان است. در این میان، فعالیت های فوق برنامه (Extracurricular Activities) به عنوان یک مکمل ضروری، نقشی حیاتی در تکمیل فرآیند تربیتی ایفا می کنند. این پژوهش با هدف تحلیل و بررسی تاثیر فعالیت های فوق برنامه بر ابعاد مختلف رشد دانش آموزان انجام شده است. طرح تحقیق از نوع روش ترکیبی (Mixed-Methods) با رویکرد تحلیلی-پدیدارشناسانه بود که در آن، تجربیات دانش آموزان، معلمان و والدین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش به صورت معناداری نشان می دهد که مشارکت در فعالیت های فوق برنامه منجر به افزایش چشمگیر مهارت های اجتماعی و همکاری، تقویت اعتمادبه نفس و خودکارآمدی، و کشف و پرورش استعدادهای پنهان دانش آموزان می گردد. این پژوهش نتیجه گیری می کند که یک محیط آموزشی پویا، باید به فعالیت های فوق برنامه به عنوان یک جز کلیدی از فرآیند یادگیری نگاه کند و نه صرفا یک تفریح.

کلیدواژه ها:

فعالیت های فوق برنامه ، رشد اجتماعی ، اعتمادبه نفس ، کشف استعداد ، مهارت های غیرشناختی ، محیط آموزشی.