مروری بر تاثیر آموزش مبتنی بر شایستگی در پرورش مهارت های پایدار در درس کاروفناوری

در عصر تحول دیجیتال و تغییرات سریع اجتماعی، نظام های آموزشی با چالش هایی مواجه اند که آن ها را ناگزیر به بازنگری در شیوه های تدریس و یادگیری کرده است. یکی از رویکردهای نوین و تحول آفرین در این زمینه، آموزش مبتنی بر شایستگی است که به جای تمرکز بر محتوای درسی و زمان آموزش، بر میزان تسلط یادگیرنده بر مجموعه ای از شایستگی های قابل سنجش تاکید دارد. این نوع آموزش، به ویژه در دروسی با ماهیت مهارت محور مانند کاروفناوری، می تواند بستری مناسب برای پرورش مهارت های پایدار فراهم آورد. مهارت های پایدار شامل توانایی هایی نظیر تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت، همکاری، سواد دیجیتال و ارتباط موثر هستند که در مواجهه با چالش های پیچیده دنیای امروز ضروری اند. آموزش مبتنی بر شایستگی با طراحی فعالیت های یادگیری مبتنی بر موقعیت های واقعی، استفاده از فناوری های نوین، و ارزشیابی های عملکردی، زمینه ساز رشد این مهارت ها می شود. همچنین، این رویکرد با فراهم آوردن فرصت های یادگیری فردی، انعطاف پذیری در مسیر یادگیری، و بازخورد مستمر، به دانش آموزان امکان می دهد تا با سرعت و سبک یادگیری خود، به شایستگی های مورد نظر دست یابند. در این مقاله، با بهره گیری از روش تحقیق مروری و تحلیل یافته های پژوهش های داخلی و خارجی، به بررسی نقش آموزش مبتنی بر شایستگی در ارتقای کیفیت یادگیری و پرورش مهارت های پایدار در درس کاروفناوری پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهند که این رویکرد نه تنها موجب افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان می شود، بلکه زمینه ساز تربیت نسلی توانمند، خلاق و مسئول در جامعه آینده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شایستگی ، مهارت های پایدار ، درس کاروفناوری ، یادگیری تجربی ، ارزشیابی عملکردی ، فناوری های آموزشی