هوش مصنوعی؛ ابزاری برای شکوفایی خلاقیت در آموزش و یادگیری

رشد سریع فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) فرصت های نوینی برای ارتقای فرایندهای یاددهی-یادگیری و به ویژه تقویت خلاقیت دانش آموزان فراهم ساخته است. این مقاله با رویکرد مروری-تحلیلی، نقش ها و سازوکارهای احتمالی AI در پرورش خلاقیت را بررسی می کند، چارچوب نظری مناسب را ترکیب می نماید، شواهد تجربی داخلی و بین المللی را مرور می کند و پیامدهای تربیتی و سیاست گذارتی را تبیین می نماید. بررسی منابع نشان می دهد که کاربردهای AI از حالت ابزار کمکی (brainstorming و بازخورد شخصی سازی شده) تا شریک خلاق (co-creation) متغیر است؛ درحالی که افزایش خلاقیت فردی گزارش شده، خطراتی مانند کاهش تنوع جمعی ایده ها یا وابستگی بیش ازحد نیز ثبت شده اند. همچنین، شیوه های ادغام یادگیری فعال، تربیت معلمان در سواد AI و طراحی تکالیف باز و معیارهای ارزشیابی فرایندی برای بهره برداری موثر از AI ضروری اند. در پایان پیشنهاداتی عملی و موضوعات پژوهشی آینده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، خلاقیت آموزشی ، یادگیری شخصی سازی شده ، سواد AI ، ارزیابی خلاقیت