مطالعه تطبیقی سبک های رهبری آموزشی معلمان و تاثیر آن بر شکل گیری مهارت های زندگی در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش سبک های رهبری آموزشی معلمان در شکل گیری مهارت های زندگی دانش آموزان به شیوه مطالعه تطبیقی تدوین شده است. تمرکز بر مقایسه رهبری اقتدارگرا، مشارکتی، تحول آفرین و راهبردی با تاکید بر پیامدهایی چون ارتباط اثربخش، حل مسئله، خودنظم دهی، همدلی و تاب آوری است. روش پژوهش تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور مقالات معتبر است و با گردآوری دیدگاه های نظری و گزارش های میدانی منتشر شده، شباهت ها و تمایزهای الگوها را بررسی می کند. یافته ها نشان می دهد رهبری تحول آفرین با خلق چشم انداز روشن، بازخورد سازنده و اختیاردهی، رشد خلاقیت، مسئولیت پذیری و تاب آوری را تقویت می کند. رهبری مشارکتی از راه تصمیم گیری مشترک، گفت وگوی هدفمند و نقش دادن به دانش آموزان در اداره کلاس، مهارت های ارتباطی و حل مسئله را بهبود می بخشد. رهبری اقتدارگرا گرچه انضباط کوتاه مدت ایجاد می کند، با کاهش مشارکت و اعتماد، رشد مهارت های اجتماعی را کند می سازد. همچنین ترکیب رهبری آموزشی با طراحی یادگیری فعال، ارزیابی فرایندی و اقلیم حمایتی کلاس، اثرهای مثبت بر خودنظم دهی و مسئولیت پذیری را افزایش می دهد. بر پایه این نتایج، توانمندسازی معلمان در حوزه مربیگری آموزشی و گفت وگوی سازنده می تواند پیوند میان رهبری مدرسه ای و پرورش مهارت های زندگی را استوار کند.

کلیدواژه ها:

رهبری آموزشی ، مهارت های زندگی ، رهبری تحول آفرین ، رهبری مشارکتی ، رهبری اقتدارگرا