نقش سیاست های آموزشی در نهادینه سازی سواد دیجیتال در مدارس ابتدایی

در عصر دیجیتال، تجهیز دانش آموزان به شایستگی های سواد دیجیتال از یک انتخاب به یک ضرورت بنیادین برای نظام های آموزشی تبدیل شده است. برای اطمینان از اینکه همه دانش آموزان از این مهارت های حیاتی بهره مند می شوند، فراتر از تلاش های فردی معلمان، نیاز به یک رویکرد نظام مند و یکپارچه وجود دارد. این مقاله مروری به بررسی و تحلیل جامع نقش محوری «سیاست های آموزشی» در «نهادینه سازی» سواد دیجیتال در مدارس ابتدایی می پردازد. این پژوهش استدلال می کند که نهادینه سازی، به معنای تبدیل سواد دیجیتال از یک فعالیت جانبی و پراکنده به یک جزء اصلی، پایدار و جدایی ناپذیر از فرآیند آموزش و پرورش، تنها از طریق سیاست گذاری های کلان، منسجم و چندوجهی امکان پذیر است. یافته های حاصل از مرور ادبیات نظری و پژوهشی نشان می دهد که سیاست های آموزشی موثر در این زمینه باید پنج حوزه کلیدی را پوشش دهند: ۱) تدوین چارچوب های مفهومی و استانداردهای مشخص برای سواد دیجیتال و ادغام آن در برنامه درسی، ۲) سرمایه گذاری بر روی توسعه حرفه ای مستمر معلمان، ۳) تامین زیرساخت های فناورانه و دسترسی عادلانه برای همه مدارس، ۴) ایجاد فرهنگ مدرسه ای حامی نوآوری و یادگیری دیجیتال، و ۵) تقویت شراکت با والدین و جامعه محلی. این مقاله نتیجه گیری می کند که سیاست های آموزشی، به مثابه نقشه راه و نیروی محرکه، نقشی غیرقابل جایگزین در هدایت نظام آموزشی به سمت تحقق کامل اهداف تربیت دیجیتال و پرورش نسلی از شهروندان آگاه، خلاق و توانمند ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

سیاست آموزشی ، سواد دیجیتال ، نهادینه سازی ، مدارس ابتدایی ، برنامه درسی