بررسی مقایسه ای اثربخشی آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر بازی

هدف از این مقاله بررسی و مقایسه اثربخشی دو رویکرد آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر بازی بر یادگیری و انگیزش دانش آموزان می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی به نگارش در آمده است. با توجه به تغییرات سریع در فناوری های آموزشی و نیاز به بهبود شیوه های تدریس، پژوهش حاضر تلاش دارد تا تاثیر این دو روش را بر عملکرد تحصیلی و علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری ارزیابی کند. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر بازی به طور معناداری موجب افزایش یادگیری، انگیزش و مشارکت فعال تر در کلاس می شود، در حالی که آموزش سنتی در مقایسه اثربخشی کمتری داشت. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که بهره گیری از بازی های آموزشی می تواند به عنوان روشی نوین و موثر در فرآیند یاددهی-یادگیری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش مبتنی بر بازی ، اثربخشی آموزشی ، انگیزش یادگیری ، یادگیری فعال ، روش های تدریس نوین