نقش هوش هیجانی در آموزش نقش معلم در ارتقای روابط انسانی وکاهش تعارضات کلاسی

هوش هیجانی به عنوان یکی از مولفه های مهم شخصیت انسان، توانایی درک، مدیریت و هدایت هیجانات خود و دیگران را شامل می شود و در فرآیندهای آموزشی نقشی تعیین کننده دارد. معلمان با برخورداری از هوش هیجانی بالا قادرند محیطی حمایتگر و مثبت برای دانش آموزان ایجاد کنند و ارتباطات انسانی موثرتری در کلاس درس شکل دهند. این توانایی ها شامل مهارت های همدلی، کنترل هیجانات منفی، ارتباط موثر و مدیریت تعارض هاست که مستقیما بر کیفیت یادگیری و روابط بین فردی تاثیر می گذارند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که معلمانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، بهتر می توانند نیازهای عاطفی دانش آموزان را شناسایی کرده و راهکارهای مناسب برای ارتقای انگیزه و مشارکت آنان ارائه دهند. از این رو، هوش هیجانی به عنوان ابزاری برای تقویت فرهنگ کلاس و بهبود تعاملات اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. هوش هیجانی علاوه بر تاثیر مستقیم بر یادگیری، نقش حیاتی در ارتقای روابط بین فردی در محیط آموزشی دارد. معلمانی که مهارت های هیجانی خود را توسعه می دهند، قادرند فضایی امن و حمایتی فراهم کنند که دانش آموزان در آن احساس ارزشمندی و اعتماد کنند. این محیط، انگیزه دانش آموزان برای یادگیری فعال، همکاری گروهی و حل مسئله را افزایش می دهد و تنش ها و تعارض های کلاس را به شکل موثری کاهش می دهد. افزون بر این، تقویت هوش هیجانی معلمان باعث ارتقای مهارت های اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان نیز می شود، چرا که رفتارهای الگویی معلم در تعامل با دیگران الگوی مهمی برای یادگیری مهارت های اجتماعی است. بنابراین، آموزش و پرورش هوش هیجانی معلمان نه تنها به بهبود کیفیت آموزش کمک می کند، بلکه نقش موثری در شکل گیری روابط انسانی سالم، ارتقای همدلی و تقویت فرهنگ همکاری در مدارس دارد. توسعه هوش هیجانی معلمان می تواند به عنوان یک استراتژی کلیدی برای ایجاد محیط آموزشی مثبت و موثر و افزایش رضایت شغلی و اجتماعی تمامی اعضای مدرسه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، آموزش ، معلم ، ارتقای روابط