نقش بازی های آموزشی به عنوان ابزار پرورش مهارت های اجتماعی و همدلی در تمرین های گروهی دانش آموزان با رویکرد تربیتی-روانشناختی

این پژوهش با رویکردی تربیتی-روانشناختی، به بررسی و تحلیل نقش بازی های آموزشی به عنوان ابزاری کارآمد در جهت پرورش و تقویت مهارت های اجتماعی و حس همدلی در دانش آموزان، به ویژه در بستر تمرین های گروهی می پردازد. مسئله اصلی پژوهش، شکاف موجود در نظام های آموزشی سنتی است که اغلب بر انتقال دانش نظری متمرکز بوده و از پرورش ابعاد حیاتی اجتماعی و عاطفی دانش آموزان غفلت می ورزند. در این راستا، بازی های آموزشی به مثابه یک محیط یادگیری شبیه سازی شده و کم خطر، فرصتی بی نظیر برای تجربه و تمرین تعاملات اجتماعی فراهم می آورند. این پژوهش نشان می دهد که مکانیک های ذاتی بازی ها، از جمله نیاز به همکاری برای دستیابی به اهداف مشترک، ایفای نقش، مذاکره بر سر منابع محدود و حل مسئله گروهی، به طور مستقیم به تقویت مهارت هایی نظیر ارتباط موثر، حل تعارض، رهبری، مسئولیت پذیری و گوش دادن فعال منجر می شود. علاوه بر این، با قرار دادن دانش آموزان در موقعیت ها و نقش های متفاوت، بازی ها ظرفیت درک دیدگاه دیگران و توسعه همدلی شناختی و عاطفی را به شکل معناداری افزایش می دهند. یافته ها حاکی از آن است که استفاده هدفمند از بازی های آموزشی در فعالیت های کلاسی، نه تنها به افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان کمک می کند، بلکه با ایجاد فضایی امن برای آزمون و خطا در تعاملات، به نهادینه شدن الگوهای رفتاری مثبت اجتماعی و همدلانه می انجامد و در نهایت، به شکل گیری شخصیت هایی سالم تر و شهروندانی مسئولیت پذیرتر در آینده یاری می رساند.

کلیدواژه ها:

بازی های آموزشی ، مهارت های اجتماعی ، همدلی ، دانش آموزان ، رویکرد تربیتی-روانشناختی.