نقش آموزش عالی در توسعه پایدار جامعه

آموزش عالی به عنوان رکن اصلی نظام دانایی محور، نقشی کلیدی در تحقق توسعه پایدار ایفا می کند. دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی نه تنها مراکز تولید و انتقال دانش هستند، بلکه بستر پرورش سرمایه انسانی، ارتقاء آگاهی اجتماعی، نوآوری علمی و ترویج مسئولیت پذیری مدنی نیز به شمار می آیند. در این مقاله، نقش آموزش عالی در ابعاد مختلف توسعه پایدار شامل توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است.با تکیه بر تحلیل نظری و مرور مطالعات تجربی، نشان داده می شود که آموزش عالی می تواند از طریق ارتقاء سطح سواد عمومی، تربیت نیروی متخصص، حمایت از پژوهش های کاربردی، و مشارکت در سیاست گذاری های ملی، به کاهش فقر، گسترش عدالت اجتماعی، حفظ محیط زیست و تقویت زیرساخت های توسعه ای کمک کند. همچنین نقش دانشگاه ها در ترویج ارزش های اخلاقی، گفت وگوی بین فرهنگی، و توسعه پایدار منطقه ای از جمله محورهای مورد تاکید این پژوهش است.یافته ها حاکی از آن است که برای تحقق نقش واقعی آموزش عالی در توسعه پایدار، لازم است که سیاست گذاری های آموزشی با رویکردی بین رشته ای، عدالت محور و آینده نگر بازتعریف شوند. در پایان، راهکارهایی نظیر تقویت ارتباط دانشگاه با جامعه، کارآفرینی دانشگاهی، و گسترش آموزش های مرتبط با توسعه پایدار پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، توسعه پایدار ، دانشگاه ، سرمایه انسانی ، عدالت اجتماعی ، نوآوری ، سیاست گذاری آموزشی ، مسئولیت پذیری اجتماعی