نقش هوش هیجانی در تقویت ارتباط معلم و دانش آموز در کلاس

با توجه به اهمیت روزافزون کیفیت روابط انسانی در محیط های آموزشی و تاثیر آن بر فرایند یاددهی–یادگیری، هوش هیجانی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در بهبود تعاملات میان معلم و دانش آموز مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی در تقویت ارتباط موثر میان معلمان و دانش آموزان در کلاس درس می باشد. این پژوهش با روش توصیفی–تحلیلی و رویکرد ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شده است. داده ها از طریق مرور منابع علمی معتبر، مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان و تحلیل محتوای کیفی گردآوری گردید. نتایج نشان داد که مهارت های هوش هیجانی از جمله خودآگاهی، همدلی، خودتنظیمی و مدیریت هیجان ها نقش بسزایی در بهبود کیفیت ارتباط کلامی و غیرکلامی معلم با دانش آموز داشته و به افزایش اعتماد، مشارکت فعال و انگیزش تحصیلی دانش آموزان منجر می شود. همچنین یافته ها حاکی از آن است که موانعی همچون ضعف در آموزش مهارت های هیجانی به معلمان، فشارهای شغلی و کمبود زمان از مهم ترین چالش های موجود در بهره گیری کامل از هوش هیجانی در محیط کلاس محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، ارتباط معلم و دانش آموز ، انگیزش تحصیلی ، تعامل کلاسی ، خودتنظیمی