پیوند سبک های دلبستگی با طرحواره های ناسازگار اولیه و پیامدهای آن در روابط بین فردی

نظریه دلبستگی یکی از مهم ترین رویکردهای تبیین رشد اجتماعی و هیجانی انسان است. سبک های دلبستگی که در سال های اولیه زندگی شکل می گیرند، نقش تعیین کننده ای در الگوهای روابط بین فردی و شکل گیری طرحواره های ناسازگار اولیه دارند. هدف این مقاله مروری، بررسی پیوند میان سبک های دلبستگی و طرحواره های ناسازگار و تبیین پیامدهای آن در روابط بین فردی است. یافته های پژوهش های داخلی نشان می دهند که سبک های دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) با طرحواره هایی مانند محرومیت هیجانی، بی اعتمادی و رهاشدگی ارتباط دارند، در حالی که سبک ایمن نقش محافظتی دارد. این نتایج نشان می دهد که مداخلات درمانی باید به صورت تلفیقی به اصلاح طرحواره ها و الگوهای دلبستگی بپردازند تا کیفیت روابط فردی و اجتماعی ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، روابط بین فردی ، روان درمانی.