چگونه توانستم ساده انگاری، بی اهمیتی و بی رغبتی دانش آموزان را نسبت به فراگیری درس کار و فناوری برطرف، و آنان را نسبت به این درس علاقمند کنم؟

درس کار و فناوری یکی از دروس کاربردی در دوره متوسطه اول است که نقش مهمی در پرورش خلاقیت، تقویت مهارت های عملی و آماده سازی دانش آموزان برای ورود به زندگی واقعی دارد. با این حال، برخی دانش آموزان این درس را ساده و کم اهمیت تلقی کرده و نسبت به یادگیری آن بی انگیزه و بی رغبت هستند. پژوهش حاضر با هدف برطرف کردن ساده انگاری و بی توجهی دانش آموزان نسبت به این درس و افزایش علاقه آنان، با استفاده از روش اقدام پژوهی انجام شد. در این پژوهش، معلم با بهره گیری از مشاهده، مصاحبه و بررسی عملکرد دانش آموزان، عوامل موثر بر بی توجهی آنان را شناسایی کرده و سپس راهکارهایی همچون استفاده از روش های تدریس فعال، پروژه محور، گروهی، بهره گیری از بازی وارسازی و ایجاد ارتباط میان محتوای درسی با مسائل واقعی زندگی روزمره را به کار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که این اقدامات موجب افزایش انگیزه، مشارکت فعال و تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به درس کار و فناوری شد. بنابراین، به کارگیری راهبردهای نوین آموزشی و ایجاد فضای یادگیری تعاملی می تواند به طور معناداری علاقه مندی دانش آموزان به این درس را ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

کار و فناوری ، اقدام پژوهی ، انگیزش تحصیلی ، تدریس فعال ، بازی وارسازی