تحلیل نقش شوخ طبعی معلم در بهبود تعامل آموزشی و کاهش اضطراب دانش آموزان

در سال های اخیر، توجه به ابعاد روان شناختی آموزش و نقش معلم در ایجاد فضای یادگیری موثر، بیش از پیش اهمیت یافته است. یکی از مولفه های تاثیرگذار در این زمینه، شوخ طبعی معلم است که می تواند به عنوان یک راهبرد آموزشی در بهبود تعاملات کلاسی و کاهش اضطراب دانش آموزان نقش آفرینی کند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش شوخ طبعی معلم در ارتقاء کیفیت تعامل آموزشی و کاهش اضطراب تحصیلی دانش آموزان انجام شده است.روش تحقیق این مطالعه از نوع کیفی و مبتنی بر مرور نظام مند منابع علمی بوده است. داده ها از طریق بررسی مقالات ژورنالی، کتاب های تخصصی و گزارش های معتبر داخلی و خارجی گردآوری و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که شوخ طبعی معلم موجب افزایش مشارکت کلامی، تقویت رابطه انسانی میان معلم و دانش آموز، ارتقاء انگیزه تحصیلی، بهبود درک مفاهیم درسی و کاهش اضطراب امتحان می شود. همچنین، شوخ طبعی با ایجاد فضای روانی مثبت، موجب افزایش احساس امنیت، اعتماد و تعلق به محیط آموزشی می گردد.مطالعات داخلی (یوسفی، ۱۴۰۲؛ حسینی، ۱۴۰۱؛ کریمی، ۱۴۰۲) و خارجی (مارتین، ۲۰۰۷؛ برک، ۲۰۰۰؛ پلاتینسکی، ۲۰۲۴) هم راستا با نتایج این پژوهش، تاکید دارند که شوخ طبعی نه تنها یک ابزار ارتباطی، بلکه یک عامل شناختی و هیجانی موثر در فرآیند یادگیری است. بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود که در طراحی دوره های تربیت معلم، آموزش استفاده صحیح از شوخ طبعی به عنوان یک مهارت آموزشی گنجانده شود و سیاست گذاران آموزشی نیز به نقش روان شناختی شوخ طبعی در ارتقاء کیفیت آموزش توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی معلم ، تعامل آموزشی ، اضطراب تحصیلی ، انگیزه یادگیری ، روان شناسی تربیتی ، رابطه معلم و دانش آموز.