نقش معلم در پرورش تفکر انتقادی در دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش معلمان در ارتقای تفکر انتقادی دانش آموزان دوره متوسطه، با رویکرد کیفی و روش تحقیق مروری انجام شده است. در این مطالعه، تلاش شده تا با تحلیل منابع علمی داخلی و خارجی، ابعاد مختلف تاثیرگذاری معلمان بر شکل گیری ذهنیت انتقادی در دانش آموزان بررسی شود. برخلاف تمرکز رایج بر روش های تدریس، این پژوهش به تعاملات انسانی، باورهای تربیتی، و ظرفیت های فناورانه نیز توجه ویژه داشته است. نتایج نشان می دهند که معلمان نه تنها از طریق انتخاب شیوه های آموزشی فعال، بلکه از طریق ایجاد فضای گفت وگو، تشویق به پرسشگری، و حمایت از استقلال فکری، نقش موثری در رشد توانایی های تحلیلی دانش آموزان دارند. همچنین، باورهای تربیتی معلمان درباره یادگیری، هوش، و نقش دانش آموز در فرایند آموزشی، جهت گیری آن ها را در کلاس درس شکل می دهد و می تواند به تسهیل یا مانع سازی در مسیر آموزش تفکر انتقادی منجر شود. از سوی دیگر، چالش های ساختاری مانند برنامه ریزی درسی سنتی، ارزشیابی نمره محور، و مقاومت فرهنگی نسبت به نقد و تحلیل، از جمله موانعی هستند که نقش معلم را محدود می سازند. با این حال، فناوری های نوین آموزشی، در صورت بهره برداری هدفمند، می توانند به عنوان ابزار مکمل در تقویت تفکر انتقادی عمل کنند. این پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی، توانمندسازی حرفه ای معلمان، و اصلاح نگرش های فرهنگی تاکید دارد تا مسیر تربیت شهروندانی تحلیل گر و مسئول هموار شود.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، تعاملات آموزشی ، باورهای تربیتی ، چالش های ساختاری ، فناوری آموزشی