تاثیر آموزش مبتنی بر روایت گری بر کاهش اضطراب و ارتقای خودپنداره فراگیران ابتدایی

این مقاله مروری با هدف بررسی و تحلیل عمیق تاثیر آموزش مبتنی بر روایت گری بر کاهش اضطراب و ارتقای خودپنداره فراگیران دوره ابتدایی نگارش شده است. در عصر حاضر، با توجه به افزایش فشارهای روانی و تحصیلی بر کودکان، نیاز به رویکردهای آموزشی که سلامت روان و رشد شخصیتی آن ها را نیز مد نظر قرار دهد، بیش از پیش احساس می شود. روایت گری، به عنوان یک ابزار قدرتمند آموزشی، با ایجاد فضایی امن و همدلانه، به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را شناسایی و مدیریت کنند و با افزایش اعتماد به نفس، خودپنداره مثبت تری را در خود پرورش دهند. این پژوهش با تحلیل ادبیات موجود و مبانی نظری مرتبط، نشان می دهد که روایت گری از طریق مکانیسم هایی مانند همذات پنداری با شخصیت ها، ارائه الگوهای رفتاری مثبت و کاهش ترس از قضاوت، به طور مستقیم بر کاهش سطح اضطراب و تقویت خودپنداره تاثیر می گذارد. یافته ها حاکی از آن است که استفاده هدفمند از روایت گری می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی، کاهش رفتارهای ناسازگارانه و ارتقای بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

روایت گری ، اضطراب ، خودپنداره ، آموزش ابتدایی ، سلامت روان