ارزیابی و بهبود انگیزه دانش آموزان در یادگیری عربی از طریق رویکردهای روان شناسی آموزشی

انگیزه یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان به ویژه در یادگیری زبان های دوم و خارجی است. زبان عربی با ویژگی های خاص دستوری و زبانی، نیازمند انگیزه درونی و بیرونی قوی برای یادگیری موثر است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی انگیزه دانش آموزان در یادگیری عربی و بررسی راهکارهای بهبود آن از منظر روان شناسی آموزشی انجام شده است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و نمونه شامل دانش آموزان مقطع متوسطه بود. داده ها از طریق پرسشنامه های انگیزه یادگیری، مصاحبه با معلمان و مشاهده کلاس جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و همبستگی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که انگیزه درونی و خودکارآمدی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی آنها دارد و مداخلات روان شناختی مانند تعیین هدف های کوتاه مدت، فعالیت های یادگیری فعال و بازخورد موثر می تواند انگیزه یادگیری را تقویت کند. یافته ها حاکی از آن است که تلفیق رویکردهای روان شناسی آموزشی در برنامه ریزی و تدریس زبان عربی، می تواند به افزایش انگیزه، مشارکت فعال و یادگیری پایدار دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

انگیزه یادگیری ، زبان عربی ، روان شناسی آموزشی ، خودکارآمدی ، هدف های یادگیری