ارائه مدلی برای بهبود کیفیت زندگی کاری معلمان با در نظر گرفتن تاثیر سیستم های رتبه بندی

هدف این مقاله بررسی رابطه بین سیستم های رتبه بندی آموزشی و کیفیت زندگی کاری (QWL) معلمان است. این تحقیق با تاکید بر چالش ها و فرصت های موجود در سیستم های رتبه بندی در ایران، مدلی را برای بهبود کیفیت زندگی کاری معلمان پیشنهاد می دهد. روش تحقیق از نوع مرور نظام مند است که با تحلیل انتقادی مطالعات پیشین، به شناسایی الگوها و تضادهای موجود پرداخته و مدل بهینه ای برای تعامل سیستم های رتبه بندی با کیفیت زندگی کاری معلمان ارائه می دهد. یافته ها نشان می دهند که سیستم های رتبه بندی با معیارهای کمی غالبا باعث افزایش استرس و کاهش انگیزه در معلمان می شوند. در عین حال، سیستم های رتبه بندی شفاف و عادلانه که شامل معیارهای کیفی نیز باشند، می توانند به بهبود کیفیت زندگی کاری معلمان و افزایش رضایت شغلی کمک کنند. همچنین، پیشنهاد می شود که سیستم های ارزیابی با مشارکت معلمان و توجه به شرایط فرهنگی و اجتماعی ایران طراحی شوند. نتیجه گیری این تحقیق بر لزوم بازنگری در سیستم های موجود و استفاده از مدل های ترکیبی کیفی و کمی برای بهبود شرایط کاری معلمان و در نتیجه افزایش کارایی نظام آموزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

ارائه مدل ، کیفیت زندگی کاری ، معلمان ، رتبه بندی