داستان گویی به عنوان استراتژی آموزشی در تبیین حقوق کودک

در دهه های اخیر، آموزش حقوق کودک به عنوان یکی از پایه های تربیت شهروند آگاه و مسئول، جایگاهی ویژه در نظام های آموزشی یافته است. در این میان، داستان گویی به عنوان یک استراتژی آموزشی خلاق و اثربخش، توانسته با بهره گیری از قدرت روایت، انتقال مفاهیم پیچیده را به شکلی ساده، عاطفی و ماندگار ممکن سازد. روش داستان گویی با ایجاد پیوند میان تجربه های زیسته و مبانی حقوقی، بستری برای درونی سازی ارزش هایی چون عدالت، برابری، احترام به حقوق دیگران و مسئولیت پذیری اجتماعی فراهم می کند. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی به بررسی نقش و کارکرد داستان گویی در تبیین و تعمیق مفاهیم مرتبط با حقوق کودک می پردازد و مزایا، چالش ها و قابلیت های آن را در محیط مدرسه تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهد که استفاده آگاهانه از روایت ها و قصه ها در فرآیند آموزش، نه تنها موجب ارتقای درک مفهومی کودکان می شود، بلکه امکان برانگیختن همدلی، تقویت مهارت های تفکر انتقادی، و گسترش گفت وگوی اجتماعی درباره حقوق انسانی را نیز فراهم می سازد. بر این اساس، بهره گیری نظام مند از داستان گویی در برنامه های آموزشی می تواند به عنوان ابزاری کارآمد در تحقق اهداف کنوانسیون حقوق کودک و تربیت نسل آگاه و عدالت محور مورد توجه سیاست گذاران و معلمان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، حقوق کودک ، آموزش خلاق ، همدلی ، تفکر انتقادی