بررسی جایگاه شهرداری در فرآیند بازآفرینی و بهسازی بافت های فرسوده شهری (با تاکید بر شهرهای ایران)

با رشد شهرنشینی و توسعه نامتوازن، بافت های فرسوده شهری در ایران به یکی از چالش های اساسی مدیریت شهری بدل شده اند. این مقاله با هدف بررسی جایگاه شهرداری ها در فرآیند بازآفرینی و بهسازی این بافت ها، به تحلیل ابعاد مختلف بحران های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و نهادی می پردازد. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش کتابخانه ای و مرور تجارب داخلی و بین المللی، نشان می دهد که شهرداری ها اگرچه براساس قوانین ملی، نقش محوری در مدیریت پروژه های بازآفرینی دارند، اما در عمل به دلیل پراکندگی اختیارات، ضعف زیرساخت های مالی و چالش های اجتماعی، کارایی لازم را نیافته اند. مقایسه تطبیقی تجارب موفق جهانی (انگلیس، ژاپن، آلمان و ترکیه) گویای آن است که موفقیت بازآفرینی شهری نیازمند وجود نظام حقوقی شفاف، ساختار مدیریت یکپارچه، مدل های نوین تامین مالی و تقویت مشارکت شهروندی است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تحول شهرداری ها از نهاد خدماتی به نهاد توسعه گرا و سازمان دهنده اکوسیستم شهری، پیش نیاز احیای پایدار بافت های فرسوده است. در پایان، راهکارهای اجرایی و سیاستی برای ارتقای نقش شهرداری ها در مدیریت یکپارچه، جلب مشارکت مردمی و تامین مالی پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، بافت فرسوده ، شهرداری ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار شهری