مدرسه ابتدایی,میدان یادگیری:روش های فعال برای کودکان

مدرسه ابتدایی به عنوان نخستین محیط آموزشی رسمی، نقش مهمی در شکل گیری نگرش ها، مهارت ها و انگیزش یادگیری کودکان دارد (Pianta, ۱۹۹۹). در این میان، «میدان یادگیری» به عنوان فضایی پویا و تعاملی، فرصتی برای اجرای روش های فعال یاددهی–یادگیری فراهم می آورد که می تواند با نیازهای شناختی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان همسو باشد (Vygotsky, ۱۹۷۸). روش های فعال، همچون یادگیری مبتنی بر پروژه، بازی آموزشی و کاوشگری هدایت شده، نه تنها موجب افزایش مشارکت و انگیزش می شوند، بلکه مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله را نیز تقویت می کنند (Prince, ۲۰۰۴). شواهد پژوهشی نشان می دهد که استفاده منظم از این رویکردها در دوره ابتدایی، رشد همه جانبه کودک را سرعت می بخشد و تفاوت های فردی را بهتر پوشش می دهد (Hmelo-Silver et al., ۲۰۰۷). با این وجود، چالش هایی مانند کمبود منابع، تراکم بالای کلاس ها و عدم آموزش کافی معلمان، مانع از فراگیری این روش ها در مدارس ابتدایی ایران است (احمدی، ۱۳۹۹). هدف این مقاله، تبیین چارچوب نظری و کاربردی برای استفاده موثر از میدان یادگیری و روش های فعال در محیط مدرسه ابتدایی و ارائه پیشنهادهایی متناسب با شرایط آموزش در ایران است.

کلیدواژه ها:

مدرسه ابتدایی ، میدان یادگیری ، روش های فعال ، کودکان ، آموزش ابتدایی