شناسایی و پرورش استعدادهای دانش آموزان در مدرسه

شناسایی و پرورش استعدادهای دانش آموزان یکی از بنیادی ترین رسالت های نظام آموزشی و مدارس در هزاره سوم است. در دنیای پویای امروز که سرمایه انسانی موتور محرکه توسعه پایدار محسوب می شود، نادیده گرفتن قابلیت ها و توانمندی های بالقوه نسل جوان، می تواند به هدر رفتن منابع عظیم انسانی و تضعیف بنیان های پیشرفت جامعه منجر گردد. این مقاله با هدف تبیین ابعاد مختلف شناسایی و پرورش استعداد در محیط مدرسه، به بررسی نظریه ها، چالش ها، و راهبردهای عملی در این زمینه می پردازد. روش پژوهش در این مقاله از نوع مروری کتابخانه ای است که با جمع آوری و تحلیل منابع معتبر داخلی و خارجی مرتبط با موضوع انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که استعداد پدیده ای چندوجهی است که فراتر از صرفا هوش آکادمیک بوده و شامل ابعاد هنری، اجتماعی، خلاقانه، عملی و حرکتی می شود. شناسایی اثربخش استعدادها نیازمند رویکردی جامع است که تنها به آزمون های استاندارد اکتفا نکرده و شامل مشاهده مستمر معلمان، نظرات والدین و همسالان، تحلیل عملکرد در پروژه ها، و بررسی پورتفولیوهای دانش آموزی باشد. همچنین، برای پرورش این استعدادها، الگوهای آموزشی باید از یکسان سازی فاصله گرفته و به سمت آموزش افتراقی، برنامه های غنی سازی، شتاب دهی، و یادگیری پروژه محور حرکت کنند. نظام آموزشی باید با توانمندسازی معلمان، فراهم آوردن منابع کافی، و ایجاد بستری حمایتی، نقش محوری خود را در این فرآیند ایفا نماید. در نهایت، مقاله با ارائه پیشنهادات کاربردی برای سیاست گذاران، مدیران مدارس، معلمان و والدین، گامی در جهت ترویج فرهنگ شناسایی و پرورش استعداد در مدارس برمی دارد تا نسل آینده بتوانند با شکوفایی کامل توانمندی های خود، به بالندگی فردی و اجتماعی دست یابند.

کلیدواژه ها:

شناسایی استعداد ، پرورش استعداد ، دانش آموزان ، مدرسه ، آموزش وپرورش ، آموزش افتراقی ، هوش های چندگانه