از اصالت تکثیر تا اصالت مفهوم: هنر چاپگری در بستر تحولات هنر معاصر

از منظر پژوهشهای تاریخی پیدایش فن چاپگری در ابتدا به مثابه یک حرفه مرتبط با صنعت رو به رشد کتاب سازی صورت پذیرفت و متعاقبا، این فن به تدریج به عنوان یک ژانر هنری تجسمی با گرایشی اجتماعی و ضدیت با ساختارهای اشرافی تکامل یافت. یکی از مسائل انتقادی اساسی در حوزه چاپگری، ریشه در نظام طبقه بندی متعارف رسانه های هنرهای تجسمی دارد که بنیان آن بر مفاهیم «نایابی» و «اصالت» استوار بوده است. این امر احتمالا در کاهش ارزش ادراک شده چاپگری به سبب ماهیت ذاتا تکرارپذیر آن نقش موثری ایفا نموده است. پیامدهای ناشی از این طبقه بندی محدود کننده علی رغم شناسایی فزاینده چاپگری به عنوان یک رسانه خلاق در عرصه هنرهای تجسمی، کماکان در هنر معاصر قابل مشاهده است. استمرار حیات هنر چاپگری معاصر به عنوان یک مدیوم، هنری به نحو چشمگیری وابسته به میزان انعطاف پذیری در پذیرش رهایی ایدئولوژیکی است که به طور کلی ساختار و رویههای هنر معاصر را دستخوش تحول نموده است این مهم از طریق گشودن فضای چاپگری به تمامی ظرفیتهای بالقوه در زمینه تعامل ادغام و تلفیق با سایر رسانه های هنرهای تجسمی بدون توجه به محدودیتهای ناشی از طبقه بندیهای سنتی امکان پذیر خواهد گشت.

کلیدواژه ها:

چاپ ، چندرسانه ای ، چاپ مجسمه سازانه ، چیدمان چاپی ، اصالت