نشانه شناسی حصار اثر حسین علیزاده

حسین علیزاده موسیقی دان برجسته دوران حاضر در آهنگسازی خود فضایی تصویرگونه بین عناصر موسیقایی و سنت فرهنگی در ارتباط اصوات و دلالتهای این اصوات ایجاد می کند که در موسیقی توصیفی یک شاخص موثر و برجسته محسوب می گردد. موسیقی علیزاده ریشه در موسیقی دستگاهی دارد که این نوع آهنگسازی در موسیقی دستگاهی بدیع و منحصر است که بر توانایی های موسیقی دستگاهی قوت بیشتری می بخشد. تامل از انواع مختلف زیبایی شناسانه و نشانه شناسانه در این گونه موسیقی بسیار اندک انجام شده است که در بخش نشانه شناسی تنها مقالاتی در حوزه ی بررسی کلیت ساختار دستگاه در موسیقی به ثمر رسیده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی، تحلیلی بر اساس نظام دلالت و تداعی نشانه شناسی یکی از آثار مطرح علیزاده "حصار" را مورد تحلیل قرار داده است دلالت موسیقی به سنت فرهنگی سرزمین خاص همراه با المانهای فرهنگی آن فرهنگ از نوع سازبندی، صدادهی و یا کلام و ارجاع هر بخش به خاطره ی فرهنگی و سنت فرهنگی خاص و تداعی معانی در ذیل سنت فرهنگی ذهنی آهنگساز را به سرانجام رسانیده است. جنبه های روشن تری از موسیقی توصیفی دستگاهی را نمایان و زوایای دیگری از پیوند شعر و موسیقی دستگاهی از نوع معانی آن را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، دلالت ، تداعی ، موسیقی ، ایران ، موسیقی توصیفی ، دستگاهی