نقش والدین در فرآیند یادگیری: همکاری یا مداخله

نقش والدین در فرآیند یادگیری کودکان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی و رشد شناختی آن ها به شمار می رود. والدین می توانند با ایجاد محیطی حمایتی، مشارکت در فعالیت های آموزشی و ارتباط موثر با مدرسه، به بهبود عملکرد تحصیلی فرزندان خود کمک کنند. با این حال، مرز میان همکاری سازنده و مداخله ی غیرسازنده گاهی مبهم می شود.این مقاله به بررسی تفاوت میان همکاری والدین و مداخله بیش از حد در یادگیری کودکان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که همکاری فعال والدین، مانند کمک به انجام تکالیف، حضور در جلسات مدرسه و تشویق به مطالعه، تاثیر مثبتی بر انگیزه، اعتماد به نفس و خودتنظیمی دانش آموزان دارد. در مقابل، مداخله ی کنترل گرایانه مانند تحمیل انتظارات بالا، نظارت مفرط یا دخالت در تصمیم گیری های آموزشی، می تواند موجب کاهش خودکارآمدی، اضطراب تحصیلی و وابستگی بیش از حد دانش آموزان شود.در پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و مرور مطالعات میدانی، نظرات معلمان، والدین و دانش آموزان بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که تعامل متعادل و آگاهانه ی والدین با فرآیند آموزشی، نه تنها عملکرد تحصیلی بلکه رشد عاطفی و اجتماعی کودکان را نیز بهبود می بخشد.در عین حال، نقش معلمان و سیاست گذاران آموزشی در آموزش والدین برای ایفای نقش صحیح در فرآیند یادگیری نیز بسیار حائز اهمیت است. مقاله پیشنهاد می دهد که طراحی برنامه های آموزشی ویژه برای والدین، می تواند مسیر همکاری موثر را هموار کرده و از مداخلات مضر جلوگیری نماید. در نهایت، ترویج فرهنگ مشارکت آگاهانه، مستلزم همکاری نهادهای آموزشی، خانواده و جامعه است.

کلیدواژه ها:

نقش والدین ، یادگیری دانش آموز ، همکاری آموزشی ، مداخله والدین ، انگیزش تحصیلی ، خودتنظیمی ، رشد شناختی