تاثیر یادگیری فعال بر انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان: رویکردی روان شناختی

یادگیری فعال به عنوان رویکردی نوین در آموزش، دانش آموزان را به مشارکت فعال، تفکر انتقادی و خودتنظیمی در فرآیند یادگیری تشویق می کند و می تواند انگیزه و کارآمدی تحصیلی آنان را افزایش دهد. این پژوهش با رویکرد روان شناختی، به بررسی اثرات روش های یادگیری فعال بر انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان می پردازد. داده ها از طریق ابزارهای استاندارد سنجش انگیزه، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی جمع آوری شده و تحلیل آماری برای بررسی روابط بین متغیرها انجام شده است. نتایج نشان می دهد که به کارگیری روش های یادگیری فعال، علاوه بر افزایش مشارکت و علاقه مندی دانش آموزان، موجب بهبود مهارت های شناختی، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی آنان می شود. تحلیل روان شناختی یافته ها نشان می دهد که یادگیری فعال با فراهم کردن محیط های تعاملی، بازخورد فوری و فرصت های تجربه عملی، انگیزه درونی و توانمندی های شناختی دانش آموزان را تقویت می کند و یادگیری را به تجربه ای معنا دار و موثر تبدیل می کند. این پژوهش بر اهمیت تلفیق روش های یادگیری فعال با برنامه های آموزشی برای ارتقای انگیزه و عملکرد تحصیلی تاکید دارد و پیشنهادهایی کاربردی برای معلمان و برنامه ریزان آموزشی ارائه می دهد.واژگان کلیدی: یادگیری فعال، انگیزه تحصیلی، خودکارآمدی، عملکرد تحصیلی، آموزش تعاملی