تحلیل جغرافیایی پراکنش کاربری های شهری و اثر آن بر عدالت فضایی در پرند

توزیع فضایی کاربری های شهری به عنوان یکی از شاخص های کلیدی در تحقق عدالت فضایی، نقشی بنیادین در کیفیت زندگی ساکنان و کاهش نابرابری های شهری دارد. هدف این پژوهش تحلیل جغرافیایی پراکنش کاربری های شهری در شهر جدید پرند و ارزیابی میزان انطباق آن با اصول عدالت فضایی است. روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی بوده و داده های مورد نیاز از طریق نقشه های کاربری اراضی، داده های آماری و بازدیدهای میدانی گردآوری شد. برای تحلیل فضایی از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، مدل های ضریب موران، شاخص نزدیک ترین همسایگی و شاخص آنتروپی استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که توزیع برخی کاربری های اساسی مانند آموزشی، درمانی و فرهنگی در محدوده های مختلف پرند به طور نامتوازن است و بخش های مرکزی شهر تراکم بیشتری از این خدمات را در اختیار دارند، در حالی که نواحی حاشیه ای با کمبود شدید خدمات شهری مواجه اند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که الگوی موجود کاربری های شهری در پرند نه تنها عدالت فضایی را محقق نکرده بلکه موجب تعمیق شکاف های اجتماعی–فضایی میان مناطق مختلف شهر شده است. بنابراین، بازنگری در سیاست های کاربری زمین و برنامه ریزی توزیع متعادل خدمات عمومی در راستای ارتقای عدالت فضایی و کاهش نابرابری های شهری در پرند ضرورتی اجتناب ناپذیر به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، کاربری اراضی شهری ، سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، شهر جدید پرند