آموزش مهارت های زندگی بر فرهنگ بومی بر بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان

در دنیای معاصر، که تغییرات اجتماعی و فرهنگی با شتابی چشمگیر در حال وقوع است، آموزش مهارت های زندگی به عنوان ابزاری کارآمد برای ارتقای توانمندی های فردی و اجتماعی، جایگاه ویژه ای یافته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر فرهنگ بومی بر بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه متوسطه اول در مناطق بومی منتخب است. نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ای انجام شد و آموزش مهارت های زندگی متناسب با عناصر فرهنگی، ارزش ها، باورها، سنن و زبان محلی طراحی و در طی ۸ جلسه آموزش داده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه روابط اجتماعی استاندارد بود که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی تایید شده است. نتایج تحلیل آماری با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر فرهنگ بومی، به طور معناداری منجر به بهبود مولفه های روابط اجتماعی از جمله همدلی، ارتباط موثر، حل تعارض، و پذیرش اجتماعی دانش آموزان شده است. این یافته ها نشان می دهد که بومی سازی محتوای آموزشی، ضمن ارتقای کارایی برنامه های مهارت های زندگی، زمینه پیوند عمیق تر میان آموزش رسمی و واقعیت های زیست جهان دانش آموزان را فراهم می آورد. بر این اساس، پیشنهاد می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی، طراحی برنامه های مهارتی را با رویکرد فرهنگی-بومی در دستور کار قرار دهند تا علاوه بر توسعه فردی، انسجام اجتماعی و هویت فرهنگی در نسل نوجوان تقویت شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، فرهنگ بومی ، روابط اجتماعی ، بومی سازی آموزش ، دانش آموزان ، انسجام اجتماعی ، آموزش بومی محور