عوامل موثر بر نگرش جوانان به همباشی در ایران

هدف مقاله حاضر، شناخت نگرش جوانان ایرانی به همباشی یا زندگی مشترک بدون ازدواج و بررسی عوامل تعیین‎ کننده آن با استفاده از تحلیل ثانویه داده های پیمایش ملی ارزش ها و نگرش های جوانان کشور در سال ۱۳۹۹ است. تعداد نمونه بررسی شده شامل ۱۱۵۷۳ نفر از جوانان ۱۸ تا ۳۵ سال ساکن در مناطق شهری و روستایی در ۳۱ استان کشور است. یافته‎ ها نشان داد که بیشتر افراد بررسی شده مخالف همباشی بوده‎ اند و درمقابل، حدود ۱۵درصد پاسخ گویان نگرشی موافق به سبک زندگی همباشی داشته‎ اند. همچنین براساس یافته‎ ها، افراد دارای نگرش موافق به همباشی را مردان، افراد بدون همسر، در سنین ۲۳-۱۸ سال، غیرشاغل، فارس زبان و ساکن شهرها تشکیل می‎ دهند. نتایج تحلیل رگرسیون رتبه‎ ای نشان داد که نگرش به همباشی به طور معناداری متاثر از عوامل جمعیتی، شامل جنسیت، سن، وضعیت تاهل، قومیت، مذهب و محل سکونت است. به علاوه، وضعیت اقتصادی خانوار، نگرش به ازدواج، معاشرت با جنس مخالف و مصرف کالاهای فرهنگی، رابطه مثبت و نظارت و انسجام خانوادگی رابطه منفی با نگرش به همباشی داشته‎ اند؛ بدین ترتیب، یکی از چالش‎ های فراروی ازدواج و تشکیل خانواده در دهه‎ های پیش‎ رو افزایش زندگی‎ های همباشی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

همباشی ، نگرش ازدواجی ، جهت‎ گیری ارزشی-فرهنگی ، انسجام خانوادگی ، مصرف فرهنگی ، جوانان