بهینه سازی مقاومت فشاری بتن سبک ژئوپلیمری با تنظیم نسبت فعال کننده به چسب

بتن متنوع ترین مصالح ساختمانی در جهان است. در کنار آب، بتن پرمصرف ترین مصالح ساختمانی است که به مقدار زیادی سیمان پرتلند نیاز دارد. تولید سیمان پرتلند تولید کننده مقدار زیادی دی اکسید کربن است که جو را آلوده می کند. علاوه بر آن مقدار زیادی انرژی نیز برای تولید سیمان مصرف می شود. از این رو، یافتن یک ماده جایگزین برای سیمان پرتلند اجتناب ناپذیر است. بتن ژئوپلیمری یک ماده ساختمانی نوآورانه است که باید از اثر شیمیایی مولکول های معدنی تولید شود. این مقاله به بررسی فرایند ژئوپلیمریزاسیون با استفاده از خاکستر بادی و فعال کننده های قلیایی می پردازد. یکی از عواملی که بر مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری تاثیر می گذارند، مانند نسبت فعال کننده به چسب مورد مطالعه قرار گرفتند. محلول های هیدروکسید سدیم و سیلیکات سدیم به عنوان فعال کننده های قلیایی استفاده شد. نمونه های مکعبی بتن با ابعاد ۱۰۰*۱۰۰*۱۰۰ .میلی متر پس از گذشت ۲۴ ساعت از قالب خارج شد و در دمای ۸۰ درجه سانتی گراد به مدت ۱ روز عمل آوری شد. نتایج اندازه گیری مقاومت فشاری نشان می دهد که بتن ژئوپلیمر با نسبت فعال کننده به چسب ۴/۰ بالاترین مقاومت فشاری را ایجاد می کند. چگالی به دست آمده برای بتن ژئوپلیمر در محدوده ۱۷۶۰ تا ۱۸۵۵ کیلوگرم بر متر مکعب است.

کلیدواژه ها:

بتن ژئوپلیمری ، بتن ژئوپلیمری سبک ، فعال کننده قلیایی ، مقاومت فشاری