تاثیر تنش شوری بر آنتی اکسیدانهای آنزیمی و غیر آنزیمی گیاه گل مغربی صورتی

گل مغربی صورتی یکی از معروفترین گونه های دارویی با ارزش اقتصادی بالا در جهان است که در ایران نیز به عنوان یک گیاه زینتی دارویی کاشته می شود. علاوه بر آن، روغن بذر آن در صنایع دارویی، صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی استفاده می شود. تنش شوری از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر آنتی اکسیدانهای آنزیمی و غیر آنزیمی گیاه گل مغربی صورتی Oenothera speciosa Nutt)، آزمایش گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و ۶ تیمار شوری شامل ۰، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ دسی زیمنس بر متر در سال ۱۴۰۱ انجام شد. در این مطالعه، صفت هایی از قبیل پروتئین، کاتالاز، پراکسیداز، پرولین و محتوای فنل ارزیابی شد. نتایج نشان داد که سطوح مختلف شوری بر تمامی صفات مورد مطالعه، به جز کاتالاز، معنی دار بود. افزایش شوری از تیمار شاهد تا ۴۰ دسی زیمنس بر متر سبب کاهش ۶۶.۶۵ درصد در میزان پروتئین شد، اما با افزایش شوری تا سطح ۵۰ دسی زیمنس بر متر، درصد پروتئین محلول افزایش معنی داری یافت. همچنین، افزایش شوری سبب افزایش معنی دار میزان پراکسیداز، پرولین و محتوای فنل شد، به طوری که بالاترین میزان این ترکیبات در سطح ۵۰ دسی زیمنس بر متر دیده شد.

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، پروتئین ، فنل ، کاتالاز ، گل مغربی صورتی