توسعه دارایی های شهری و درآمدزایی از فضاهای مالکیتی شهرداری شهباز

مدیریت دارایی های شهری یکی از مهم ترین ابزارهای درآمدزایی پایدار برای شهرداری ها، به ویژه در شهرهای جدید است. شهر شهباز — به عنوان یک شهرک مسکونی-صنعتی در مراحل اولیه توسعه — دارای دارایی های گسترده ای از جمله زمین های خالی، ساختمان های اداری، فضاهای تجاری و معابر عمومی است که اغلب به صورت ناکارآمد مدیریت می شوند. این مقاله با هدف ارزیابی وضعیت دارایی های مالکیتی شهرداری شهباز، شناسایی ظرفیت های درآمدزایی و ارائه مدلی یکپارچه برای بهره برداری پایدار از این دارایی ها انجام شده است.با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و تلفیق داده های میدانی، آماری و مصاحبه ای، وضعیت زمین ها، ساختمان ها و فضاهای عمومی مالکیت شهرداری بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که بیش از ۴۰ درصد از زمین های مالکیتی شهرداری بدون استفاده یا اشغال غیرمجاز هستند و تنها ۳۰ درصد از ساختمان ها به صورت کامل اجاره داده شده اند. همچنین، سیستم ثبت دارایی ها ناقص است و از فناوری های GIS و مدیریت مالکیت شهری استفاده نمی شود.در این مطالعه، راهکارهایی مانند ایجاد سامانه GIS دارایی های شهری، اجاره بلندمدت زمین ها به بخش خصوصی، توسعه فضاهای تجاری و سبزه میدان های هوشمند و احداث ساختمان های درآمدزا (سقف سبز، دیوار سبز) پیشنهاد شده است. همچنین، مدلی یکپارچه تحت عنوان "مدل چهارگانه درآمدزایی از دارایی" با محورهای "ثبت، بهره برداری، نگهداری و شفافیت" ارائه شده است.تحلیل مالی نشان می دهد که با اجرای این مدل، شهرداری شهباز می تواند در افق ۵ ساله، درآمد سالانه خود را از طریق دارایی ها به بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان برساند. نتایج این پژوهش می تواند به عنوان چارچوبی برای بهینه سازی مدیریت دارایی در شهرهای جدید ایران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دارایی های شهری ، درآمدزایی ، شهر شهباز ، مدیریت مالکیت ، GIS شهری ، فضاهای تجاری ، شهرهای جدید