نقش سرمایه اقتصادی و فرهنگی خانواده در شکل گیری سبک های فرزندپروری والدین

سرمایه اقتصادی و فرهنگی خانواده به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده در شیوه های فرزندپروری شناخته می شود. پژوهش های مختلف نشان داده اند که خانواده هایی با سطح بالای سرمایه اقتصادی دسترسی بیشتری به منابع آموزشی، مراقبتی و تفریحی برای کودکان خود دارند که این امر می تواند بر کیفیت روابط والد-فرزند و روش های تربیتی تاثیر مستقیم بگذارد. علاوه بر این، خانواده های دارای ثبات اقتصادی معمولا از فشارهای روانی و استرس های مالی کمتر رنج می برند و قادرند با صبر و حوصله بیشتری با کودکان خود رفتار کنند. در این زمینه، نظریه های اجتماعی و روان شناسی رشد بر اهمیت محیط خانوادگی غنی و حمایت گر در شکل دهی شخصیت و رفتار کودک تاکید دارند. همچنین مطالعات نشان داده اند که سرمایه اقتصادی می تواند تعیین کننده فرصت های تحصیلی و اجتماعی کودک باشد که به نوبه خود بر سبک فرزندپروری تاثیر می گذارد.سرمایه فرهنگی خانواده نیز نقش مهمی در تعیین سبک های فرزندپروری دارد. تحصیلات والدین، علاقه به مطالعه، نگرش به یادگیری و ارزش گذاری به مهارت های اجتماعی و شناختی کودک، همگی جزئی از سرمایه فرهنگی هستند که روش های تربیتی والدین را شکل می دهند. خانواده هایی که دارای سرمایه فرهنگی بالا هستند، اغلب سبک فرزندپروری مشارکتی و پاسخگو را ترجیح می دهند که در آن تعامل، گفتگو و تشویق به تفکر مستقل کودک برجسته است. برعکس، در خانواده هایی با سرمایه فرهنگی پایین تر، ممکن است سبک های کنترل کننده یا محدودکننده بیشتر دیده شود. مرور ادبیات نشان می دهد که ترکیب سرمایه اقتصادی و فرهنگی، چارچوب مناسبی برای پیش بینی سبک های فرزندپروری فراهم می کند و تاثیرات آن بر رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی کودک قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اقتصادی و اجتماعی ، خانواده ، سبک فرزند پروری ، والدین