نقش فعالیت های پروژه محور در ایجاد انگیزش و احساس تعلق گروهی در کلاس درس ابتدایی

ایجاد یک محیط یادگیری پویا که در آن، دانش آموزان هم به صورت فردی برانگیخته و هم به صورت جمعی احساس تعلق کنند، از اهداف اصلی آموزش و پرورش ابتدایی است. این مقاله مروری به بررسی و تحلیل جامع نقش «فعالیت های پروژه محور» به عنوان یک چارچوب پداگوژیکی کل نگر در پرورش همزمان «انگیزش» و «احساس تعلق گروهی» در دانش آموزان می پردازد. این پژوهش استدلال می کند که ماهیت دانش آموزمحور، مسئله محور و همکارانه یادگیری مبتنی بر پروژه، به طور طبیعی به ارضای نیازهای روان شناختی بنیادین کودکان برای خودمختاری، شایستگی و تعلق پاسخ می دهد. یافته های حاصل از مرور ادبیات نظری و پژوهشی نشان می دهد که ویژگی هایی چون انتخاب و صدای دانش آموز و ارتباط با دنیای واقعی در پروژه ها، به طور مستقیم انگیزه درونی و نگرش مثبت تحصیلی را تقویت می کند. همزمان، ضرورت همکاری مستمر و هدفمند برای دستیابی به یک محصول مشترک، فرآیندی قدرتمند برای ساختن هویت گروهی، تقویت روابط بین فردی و ایجاد احساس تعلق عمیق به جامعه کلاس درس است. این مقاله نتیجه گیری می کند که فعالیت های پروژه محور، با تبدیل کلاس درس از مجموعه ای از افراد به یک تیم متحد و هدفمند، نه تنها به یادگیری عمیق تر، بلکه به ایجاد یک محیط آموزشی مثبت، باانگیزه و از نظر اجتماعی منسجم کمک شایانی می نماید و به همین دلیل، باید به عنوان یک راهبرد محوری در آموزش ابتدایی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های پروژه محور ، انگیزش ، احساس تعلق گروهی ، یادگیری مشارکتی ، کلاس درس ابتدایی