اثر آمایش لیزری سطح پلی اتیلن ترفتالات روی چسبندگی باکتریایی برای کاربرد در بیوسنسور

پاسخ محیطی معین بوسیله بر همکنش سلول – پلیمر مهمترین معیار برای کاربرد مواد پلیمری جدید درمحیطهای بیولوژیکی است. بر همکنش های سلول – پلیمر اغلب بوسیله انرژی ازاد سطح بستر، شیمی سطح و توپوگرافی سطح متاثر می شوند. تغییرات این خواص از طریق آمایش سطح یک روش عمومی برای بدست آوردن بر همکنش سلولی مطلول شده است. اخیرا مطالعاتی در زمینه توسعه رووش های جدید برای افزایش چسبندگی باکتریایی روی سطوح پلیمری وجود دارد که درکاربردهای بیولوژیکی از جمله بیوسنسورهای پایه سلولی استفاده می شوند. دراین مطالعه سطح فیلم پلی اتیلن ترفتالات (PET) در معرض نور لیزر کربن دیوکسید (CO2) ضربه ای قرار گرفت و رفتار چسبندگی باکتر یEscherichia coli K-12 روی سطوح پرتودهی شده بصورت in vitro بررسی شد. تغییرات خواص سطح PET حاصل از پرتودهی لیزر، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و اندازه گیری زاویه تماس مشخص شد. نتایج نشان داد که آمایش لیزری باعث تغییر مورفولوژی و همچنین آبدوستی سطح PET می شود. تعداد باکتری های E.coli k-12 که روی سطح PET چسبیده بودند. بطور کمی توسط رنگ آمیزی فلورسنت ، مشاهدات میکروسکوپی و شمارش از طریق نرم افزار Image proplus بررسی شدند. نتایج نشان داد که تعداد باکتری های E.Coil چسبیده به سطوح پرتودهی شده با لیزر کربن دیوکسیدد در مقایسه با سطوح اصلاح نشده افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

لیزر کربن دیوکسید ، آمایش لیزری ، پلی اتیلن ترفتالات ، چسبندگی ، باکتریایی ، بیوسنسور