تحلیل استراتژی های تدریس مبتنی بر یادگیری فعال ومیزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری فعال به عنوان رویکردی نوین در آموزش، دانش آموزان را درگیر فرآیندهای شناختی، عاطفی و اجتماعی می کند و نقش معلم را از ارائه دهنده صرف اطلاعات به تسهیل گر و راهنمای یادگیری تبدیل می نماید. هدف این پژوهش مروری، تحلیل استراتژی های تدریس مبتنی بر یادگیری فعال و بررسی تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. داده ها از طریق مرور نظام مند پژوهش های داخلی و خارجی جمع آوری شد و مطالعات مرتبط با روش های تدریس فعال، پیشرفت تحصیلی و اثربخشی راهبردهای آموزشی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد که روش های یادگیری فعال، شامل یادگیری مشارکتی، پروژه محور، حل مسئله، آموزش فراشناختی و فعالیت های خلاقانه، اثر مثبت و قابل توجهی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند. این روش ها موجب افزایش انگیزه و علاقه به یادگیری، تقویت مهارت های شناختی، توسعه مهارت های اجتماعی و همکاری، و ایجاد یادگیری پایدار و کاربردی می شوند. همچنین، مشارکت فعال دانش آموزان و فراهم شدن محیط یادگیری تعامل محور، نقش مهمی در ارتقای خودکارآمدی و توانایی های حل مسئله دارد. با این وجود، اجرای موفق یادگیری فعال نیازمند مهارت های حرفه ای معلمان، طراحی فعالیت های متنوع و مناسب، مدیریت موثر کلاس و ارائه بازخورد مستمر به دانش آموزان است. در نتیجه، به کارگیری استراتژی های تدریس فعال به عنوان یک ابزار کلیدی در ارتقای کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در سطوح مختلف آموزشی توصیه می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که آموزش معلمان و طراحی برنامه های درسی متناسب با یادگیری فعال، می تواند فرصت های موثری برای بهبود عملکرد تحصیلی و انگیزه یادگیری ایجاد کند و دانش آموزان را برای یادگیری مستقل و خودتنظیمی آماده سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، استراتژی تدریس ، پیشرفت تحصیلی ، مهارت های شناختی ، یادگیری مشارکتی ، انگیزش یادگیری ، آموزش خلاقانه