نقش یادگیری مبتنی بر پروژه در پرورش روحیه مسئولیت پذیری و خودنظم دهی دانش آموزان

در چشم انداز آموزش و پرورش قرن بیست و یکم، هدف غایی، فراتر از انتقال دانش، پرورش یادگیرندگانی خودمختار، مسئولیت پذیر و خودنظم ده است که توانایی هدایت فرآیند یادگیری خود را در تمام طول زندگی داشته باشند. این مقاله مروری به بررسی و تحلیل جامع نقش «یادگیری مبتنی بر پروژه» (PBL) به عنوان یک چارچوب پداگوژیکی قدرتمند در دستیابی به این اهداف عالی می پردازد و بر تاثیر آن بر پرورش «روحیه مسئولیت پذیری» و مهارت های «خودنظم دهی» در دانش آموزان تمرکز می کند. این پژوهش استدلال می کند که ساختار ذاتی یادگیری مبتنی بر پروژه، با واگذاری عاملیت و مالکیت فرآیند یادگیری به دانش آموزان، به طور طبیعی بستری را برای تمرین و درونی سازی این شایستگی های حیاتی فراهم می آورد. یافته های حاصل از مرور ادبیات نظری و پژوهشی نشان می دهد که ماهیت بلندمدت، دانش آموزمحور و مسئله محور پروژه ها، دانش آموزان را ملزم به درگیر شدن در تمام مراحل چرخه خودنظم دهی، از جمله برنامه ریزی (تفکر قبلی)، مدیریت زمان و منابع (عملکرد) و ارزیابی نتایج (خودبازتابی) می کند. همزمان، حس مالکیت و انتخاب در پروژه ها، روحیه مسئولیت پذیری فردی و گروهی را به شدت تقویت می کند. این مقاله نتیجه گیری می کند که یادگیری مبتنی بر پروژه، نه صرفا یک روش تدریس، بلکه یک رویکرد تربیتی کل نگر است که با شبیه سازی چالش های دنیای واقعی، به طور موثری به پرورش مهارت های فراشناختی و نگرش های مورد نیاز برای تبدیل شدن به یک یادگیرنده مستقل و مسئولیت پذیر کمک می کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، مسئولیت پذیری ، خودنظم دهی ، یادگیری خودراهبر ، مهارت های قرن بیست و یکم