بررسی رابطه جهت گیری هدف و عملکرد تحصیلی با واسطه گری خودتنظیمی یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین جهت گیری هدف و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی خودتنظیمی یادگیری در دانش آموزان دوره متوسطه بود. این پژوهش از نوع همبستگی و تحلیل مسیر است که با هدف درک بهتر عوامل موثر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه بود که از میان آنها ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه جهت گیری هدف آمز (Ames, ۱۹۹۲)، پرسشنامه خودتنظیمی یادگیری پینتریچ و دی گروت (Pintrich & DeGroot, ۱۹۹۰) و میانگین نمرات تحصیلی دانش آموزان بود. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که جهت گیری هدف تسلط و جهت گیری هدف عملکردی هر دو با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری دارند. همچنین، خودتنظیمی یادگیری نقش میانجی معناداری در رابطه بین جهت گیری هدف و عملکرد تحصیلی ایفا می کند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که جهت گیری هدف از طریق تاثیر بر خودتنظیمی یادگیری، می تواند بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر گذارد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، عملکرد تحصیلی ، خودتنظیمی یادگیری ، تحلیل مسیر